Θανάση Βέγγο, εκεί που πας…….

Τώρα μας κοιτάς με κατανόηση, με συμπάθεια…ίσως με κάποια λύπη
γιατί εσύ προσπάθησες…. και πέτυχες πολλά κόντρα σ’ όσα άλλοι μας αφαιρούν…
μας έκανες και ξεχνούσαμε, μαζί σου γινόμασταν παιδιά,
γελούσαμε καλέ μας άνθρωπε επειδή εσύ το ήθελες και το προκαλούσες,
επειδή το γέλιο που μας πρόσφερες ήταν άδολο, ήταν ζωογόνο,
τώρα καλέ μας άνθρωπε θα λέμε στα εγγόνια μας για σένα, θα νοσταλγούμε,
θα λέμε στα εγγόνια μας πως ήμασταν τυχεροί που σ’ είχαμε τόσο κοντά μας,
συνέχεια δίπλα μας, θα λέμε ο ένας στον άλλον πως εσύ έδωσες πολλά σ’ όλους μας,
τώρα καλέ μας άνθρωπε είμαστε ακόμα πιο φτωχοί χωρίς εσένα, όσο και να αισθανόμαστε προνομιούχοι,
γιατί τη χαρά που πρόσφερες δεν μπορεί κανείς να μας την πάρει…άμε λοιπόν στο καλό.
http://kakaras.wordpress.com/